VEDA VAKTİ

Taraf, çok zor bir dönemde hayatımıza girdi. Bir kırılma ânında tavrını özgürlüklerden yana koydu; askerî vesayetin gerilemesinde ve demokratik bir koalisyonun tesis edilmesinde önemli bir hizmeti ifa etti.

Ahmet Altan, kendisine eşlik eden bir avuç genç insanla birlikte önemli bir demokrasi mücadelesi yürüttü.

Çıktığı ilk günden beri okuyucusu ve gönüllü bir destekçisi olarak hep Taraf’ın yanında durdum. Bu yılın başında Taraf’ta yazmaya davet edildiğimde, bunu büyük bir sevinçle kabul ettim. Taraf’ta çok uzun süre yazmayı umut ediyordum.

Ama olmadı.

*

Bugün Taraf, yeni bir yola girmek üzere. Ve ben, bu yolun başında gösterilen tavırları ve kullanılan üslubu doğru bulmuyorum.

En zor dönemde gazeteye davet edilen Oral Çalışlar’a ve yine o günlerde çok büyük fedakârlıklarda bulunan Markar Esayan’a layık görülen muamelenin de yanlış olduğunu düşünüyorum.

Bu nedenle bugün ayrılmak durumundayım.

Ayrılırken, son olarak, Taraf’taki depreme sebebiyet veren “barış mı, demokrasi mi?” tartışmasına ilişkin düşüncemi, kısaca, belirtmek isterim: Bana göre, barışı inşa etmiş bir Türkiye’nin antidemokratik bir ülke olma ihtimali sıfırdır.

Zira Türkiye’de kalıcı bir toplumsal barış; en başta, çoğulculuğu tanıyan bir kimliği, kültürel haklarını tanınmasını ve adem-i merkeziyetçi bir idari yapılanmayı gerekli kılar.

Bu yönde yapılacak değişiklikler, özgürlükleri tahkim eder, hak alanını genişletir ve bundan bu ülkedeki her birey istifade eder. Yani barış, demokrasiyi eksik kılmaz, aksine daha güçlü hâle getirir.

Bu itibarla “barış istiyoruz ama demokrasiyi feda etmeyelim” tarzı argümanların haklı ve anlamlı olduğu kanaatinde değilim.

Ama keşke bütün bunları böyle bir hercümerç olmadan tartışabilseydik.

Demokrasi, hak ve özgürlük mücadelesi uzun soluklu bir mücadele; başka mecralarda buluşabileceğimizi umuyorum.

Gazetenin tüm çalışanlarına, bilhassa Markar Esayan’a ve editörümüz Tamer Kayaş’a destekleri için çok teşekkür ediyorum.

Taraf’a ve gazetenin yeni yönetimine başarılar diliyorum.

Hoşçakalın.