SAVAŞ ÖNCE VİCDANLARI ÖLDÜRÜYOR..

Bir ülke siyaseten çürüdükçe 
 
insan ilişkilerinde de çürüyor,  farkında mısınız?
 
Hukuk çiğdendikçe mahremiyet,  adalet çiğnendikce asalet, vicdan çiğdendikçe güven azalıyor sanki...
 
Belki de bu yüzden bütün dertlerimiz iste... Aşklar, dostluklar, iş ortaklıkları, 
 
sıradan tanışıklıklar hep aynı dertle yanıyor: samimiyetsizlik, sevgisizlik, güvensizlik...
 
Hem teker teker yanıyor, hem içinde 
 
olduğumuz toplumun acılarıyla kavruluyoruz...
 
Belki de bu yüzden vicdani ölçülerden uzaklaşanlar, toplumun tepkisinden çekinmiyor artık...
 
Aforoz edilmekten, ayıplanmaktan,  isimlerini lekelemekten ailelerini utandırmaktan, sevdiklerini kaybetmekten korkmuyorlar..
 
Toplumun sert bir tepki göstermeyeceğine güveniyorlar çünkü...
 
***
 
Bir toplumda yazılı olmayan ahlaki değerler çiğnenirse çürüme başlıyor  ve bir toplum çürümeye başlarsa eğer ortak  değerler etrafındaki birlik de kayboluyor...
 
Ve Ortak vicdanlarını ve değerlerini kaybeden toplumlar da toplum olma özelliklerini de kaybediyorlar eninde sonunda ne yazık ki... Önce manevi, sonra maddi dağılma başlıyor...
 
Vicdanını kaybeden toplumlar da en sonunda eriyip gidiyor.
 
***
 
Türkiye için belki de en büyük tehlike bu işte...
 
Tüm vicdani değerlerimizi kaybetmemiz...
 
Bütün her şey siyaset alanında oluyormuş gibi gözükse de tek tek tüm değerlerimizi kaybediyoruz, farketmiyor musunuz?
 
Bir toplumu toplum yapan sadece  onun bayrağı,  sınırı,  toprağı  değildir ki, bize her zaman yutturmaya çalıştıkları gibi...
 
Bir toplumu toplum yapan asıl onun 
 
ortak ve tartışılmaz vicdani ölçüleridir 
 
bana  sorarsanız...
 
Ve, bence bir toplum için en tehlikeli  şey de bu ölçülerin çürümesidir.
 
***
 
Vicdanlarda  başlayan zayıflık,  ahlaklarda öyle bir çürüme başlatıyor ki  bu kaçınılmaz bir çöküşün baslangıcı  oluyor ne yazık ki...
 
Zaten hepimiz çöktüğümüzü görüyoruz,  öyle degil mi? 
 
Ölümler artıyor...
 
Nefret artıyor…
 
Öfke artıyor.
 
***
 
Savaş önce gerçekleri öldürür derler…
 
Bence önce vicdanları öldürüyor.
 
Hiç tanımadığınız insanların ölümüne sevinmeye başlıyorsunuz.
 
Daha fazla ölüm istiyorsunuz.
 
Öldürülmesini istediklerinizin de insan oldugunu , onların da bir annesi babası bulunduğunu unutuyorsunuz...
 
O insanların ölümü sizin için haktan da, hukuktan da, adaletten de daha  önemli oluyor.
 
Ve böylece çürümeye başlıyorsunuz iste...
 
***
 
İlişkiler çürüyor sonra…
 
Değerler çürüyor.
 
Vicdanlar çürüyor.
 
Sonunda da tüm toplum çürüyor.
 
***
 
Ölümlere sevinmekten vazgeçin…
 
Savaşı alkışlamaktan vazgeçin…
 
Çürümekten kurtulmak istiyorsanız, vicdanınızın ölmesine izin vermeyin!