HÜSEYİN AYGÜN OLAYI NE İLK NE DE SON OLUR

CHP’nin bugünkü merkez yapısını bir türlü kabul edemeyenler, Tunceli Milletvekili Hüseyin Aygün’e 12 milletvekilinin verdiği cevap ile Parti Merkezi ve grup yönetiminin sözlerini, farklı görüş açıklama, parti içi iktidar mücadelesi, partiyi bırakma adımı gibi değişik biçimlerde yorumlamış olabilirler. Oysa olay ilk değildir; şüphesiz son da olmayacaktır. Benzer olaylar şimdiye kadar çok kez tekrarlandı.

Olayın modeli şudur: Siyaset hayatının genel ve güncel konuları karşısında partinin yeri belli değilse, herkes kişisel durumu gerektirdiğinde görüşünü açıklar. Görüşü bazıları beğenir, bazıları beğenmez. Farklı düşünenler açıklama sahibi genel başkansa, susup oturur ve konuşmak için zamanını beklerler. Bir milletvekili veya parti meclisi üyesi açıkladığında ise görüşe katılmayanlar, karşı görüşlerini açık açık söylerler. Bunlar, sözlerinin arasına genel merkezi, gerçekte genel başkanı, zayıflatacak cümleleri de eklemeyi ihmal etmezler. Geçen Parti Meclisi toplantısı sabahı, Diyarbakır Milletvekili Sezgin Tanrıkulu, Kürt sorunu üzerine genel başkanın önerisiyle hazırladığı bir raporu üyelere dağıttı. Rapor parti meclisinde konuşulmadan Genel Başkan toplantıdan ayrıldı; toplantı bitmeden üç üye basının karşısına geçip, rapordaki görüşlere karşı olduklarını açıkladılar. Ertesi gün hiçbir şey olmamış gibi herkes yoluna gitti.

Aygün olayı ile Tanrıkulu olayı aynı modelin tekrarıdır. Önümüzdeki günlerde de benzerleriyle karşılaşacağız; ta ki, Kılıçdaroğlu karşısına gerçekçi bir aday çıksın! Şimdi sessiz sedasız aranan budur. Son yılların siyaset anlayışıyla muhalefet yöntemini sürdürecek bir aday aranmaktadır. Farkına varılmadan, dünkü ve bugünkü siyasetin devamı istenmektedir. ‘O siyaset’, grubu Kamer Genç’i alkışlamak zorunda bırakır; CHP’yi şike cezalarını hafifleten tasarıda iktidarın ortağı yapar! Aranacak, ‘o siyaset’in dışına çıkacak yollar ve o yollardaki liderlerdir!