HERKES KAN AĞLIYOR BİR TEK KÜRDİSTAN MUTLU…

İnsan bilgisayarın başına oturduğunda aklında Kürt sorunuyla ilgili bir şeyler yazmak varsa, önce kendini tekrarlayacağı, yine aynı şeyleri yazacağı endişesini hissediyor...

Fakat önceki gün açıklanan yasa tasarısıyla beraber bu sefer gerçekten yeni bir şey yazılabilir mi acaba diye bir umut doğdu içimde…

“Çözüm sürecinde yeni bir aşamaya gelinmiş” diyebiliriz diye düşündüm.

Öcalan da “tarihi” bir olay yaşamakta olduğumuzu, çözüm sürecinde yeni bir aşamaya geçildiğini” söylemişti.

Gerçekten de Kürt sorununun çözümü için önemli bir adım bu tasarı.

***

Ben bunları yazarken televizyondaki bir oturumdan gelen şu sesle gülümsedim, “yasa tasarısının, ‘Terörün Sona Erdirilmesi ve Toplumsal Bütünleşmenin Sağlanması’ gibi bir adı olması çok manidar”diyordu o ses.

Haklı olabilir diye geçti içimden, gerçekten içinde Kürt kelimesi olmayan bir Kürt sorunu çözümü planı gerçekten hayli manidar olabilir…

Ama Öcalan her şartta mutlu ve memnun. Ben de en çok bunu merak ediyorum.

Öcalan’ın Erdoğan’dan bu kadar memnun olması iyi bir işaret mi yoksa tehlikeli bir işaret mi?

***

Bunu anlamakta çok zorlanıyorum çünkü ülkede durum tam da Abdülhak Hamit’in ünlü dizesi gibi:

“Her yer karanlık pür nur o mevki”

Bütün ülke baskıdan, yasaktan, talandan, yargının altüst olmasından kan ağlıyor ama Kürdistan ışıl ışıl, parlak ve mutlu.

Öcalan sevinç içinde.

Türklerin en azından yüzde ellisinin koyu mutsuzluğuyla, Kürtlerin mutluluğunun bir arada ortaya çıkmasının neticeleri ne olacak?

Bu, ülkeyi mutluluğa mı yoksa duygusal bir kırılmaya mı götürecek?

***

Siyasi iktidar Kürtlerle barış yapacak, onlara hakkını verecek kadar cesur, demokrat ve barışseverse neden Türklerin haklarını gasp ediyor?

Neden ülkenin Batı’sında baskı gittikçe artıyor?

İnsanı hayli şaşırtan sorular değil mi bunlar!

Türkiye’nin nasıl tuhaf bir ‘gelişim’ içinde olduğunu gösteriyor…

Neden bütün dünya Türkiye’nin demokrasiden uzaklaşmasını ard arda yaptığı açıklamalarla endişe içinde izliyor?

Neden Türkler de haklarına sahip olacakları bir “barış sürecini” yaşayamıyorlar?

Neden barış ülkenin bir bölgesine gelirken diğer bölgesi gittikçe barıştan uzaklaşıyor?

Bu çapraz gelişme nasıl açıklanacak?

Ve bu soruların cevaplarını kim verecek…

***

Birçok insan gibi ben de Türklerle Kürtlerin bir arada mutlu ve özgür olacakları bir Türkiye istiyorum.

Ama öyle bir Türkiye olmuyor işte.

Yeni yasa Öcalan ve Kürtler için çok önemli.

Onlar sevinç içindeler.

Şimdi baskı altında olanlar, yasaklananlar, özgürlükleri kısıtlananlar Türkler.

İktidar Türklerle de bir “barış süreci” başlatmadığı, Türkleri de kapsayan “demokrasi paketleri” hazırlamadığı sürece bu mutluluk ikilemi sürecek.

***

Öcalan’ın sevincine, Erdoğan’ı bütün gücüyle desteklemesine diyeceğim yok, kendi açısından haklı.

Ama onun sevinci, gittikçe daha ağır baskılar altında yaşayan Türkleri sevindirmeye yetmiyor.

Anladığım, kısa bir yorgan gibi bu ülkede demokrasi, ülkenin bir yanını örttüğünde diğer yanı demokrasisiz ve açıkta kalıyor.

Yıllarca Kürtler açıktaydı, bu sefer açıkta kalan biz olduk.

Belli ki toptan bir mutluluk ve demokrasi uzun süre yaşanamayacak bu ülkede.

Kürt sorunuyla ilgili yeni bir şeyler söylenebilecek belki ama Türk sorunu eskisinden daha beter sürecek.