EBUBEKİR PAMUKÇU'NUN 'BEN KİMİM?' ŞİİRİ

Zazacılığı başlatan Ebubekir Pamukçu’nun Türkçü şiirlerinden öteden beri sözedilirdi ama bu şiirlerin nerede yayınlandıkları konusunda kaynak gösterilmezdi.

Wikipedia’da şu kitaplarının olduğu söyleniyor:

1-Ozanlar ve Yazarlar (antoloji)
2-Kurtuluş Savaşı (şiir)
3-Mezarlığı Unutmak (şiir)
4-Kediyi Niçin Öldürdüm (çocuk kitabı)
5-Kızıl Saçlı Kız (çocuk kitabı)
6-Kolumdaki Sancı (çocuk kitabı)
7-Aşiyan (Tevfik Fikret biyografisi)
8-Zazaca-Türkçe Sözlük (yayınlanmadı)
9-Dersim Zaza Ayaklanmasının Tarihsel Kökenleri

Bu yayınlardan Kurtuluş Savaşı adlı şiir kitabına bir sahafda rasladım. Çokça adı geçen “Ben Kimim?” şiiri bu kitabın 32-34. sayfalarında yer alıyor.

Kitap, 12 x 16 cm ebadında, 56 sayfadan oluşan bandrolsüz basit bir baskıdır. Arka kapakta “İskender Matbaası İstanbul : 1970” ibaresi var. Yani herhangi bir yayınevi tarafından değil yazarın kendisi tarafından basılmıştır. Yazar, “Ülkücü arkadaşlarım” diye seslenerek yazdığı yorumlu bir tanıtım yazısını, kitabının ülkücü arkadaşları tarafından alınıp okunması istemiyle birlikte isteme adresini ayrı bir kağıda yazıp katlanmış olarak kitabın içine eklemiş.

Kitapta “Bir Öykü Gibi”, “Ölüye Mektup”, “İki Mektup”, “Emo”, “Köye Hasret”, “Küçük Mehmet”, “Kocaman Adam”, “Burada”, “Beni Arama”, “Dağın Ardındaki”, “Özgürlük Uğruna”, “Bir Öğretmen Arıyorum”, “Dedim Dedi”, “Mustafa Kemal Geliyor”, “Çöl Yolcusuna”, “Ben Kimim?”, “Savcı Bey”, “Öğretmene Sesleniş”, “Düşünmelisin”, “Yaşamak”, “Anama”, “Cahillik”, “Körlük”, “Uzunuyku”, “Anadolu Kadını” ve “Kurtuluş Savaşı” başlıklarıyla toplam 26 adet şiir vardır.

Şiirleri, edebi estetik, Türkçeyi kullanma, imla kuralları vs. daha bir çok yönden acemice olsa da, daha doğrusu alt alta dizilmiş cümleler olarak düz bir anlatımı olsa da ülkücülük ideolojisi ışığında son derece yoğun bir Türkçülük hissiyatıyla kaleme alınmıştır. Açıkçası bu şiirlerde katıksız bir Türkçü ülkücüdür Ebubekir Pamukçu. Bunca yoğun, bu kadar derinlikli bir ülkücülük hissiyatına sahip birisinin aniden bundan vazgeçip “Kararımı vermiştim. Ben bir Zazayım” demesi, Zazacılık yapması, şahsen kendi adıma söyleyeyim, oldukça şaşırtıcı bir durum olarak görüyorum.

Burada, çokça sözü edilen ve kitabın 32-34. sayfalarında yer alan “Ben Kimim?” adlı şiirinden söz etmek istiyorum. Öyle görünüyor ki şiiri aktaranlar, uzun uzadıya yer vermemek için aradan sadece birkaç mısrayı seçip almışlar ama doğrusunu söylersek, şiirin özü olan mısralardır bunlar. Yani aktaranların kendilerinden bir şey kattıkları veya abarttıkları bir şey yoktur. Eksik olan tarafları, net olarak kaynak göstermemiş olmalarıdır bence. Doğrusu, kim yazarsa yazsın, şahsen kaynakları tam olarak teyit ederek kullanmaktan yanayım ben ama yine de kimi yazılarımda aynı kaynakları referans göstererek alıntılamıştım bu şiiri. Şimdi, hiç olmazsa bundan sonra bu şiir alıntı yapılacaksa, kaynağı sağlam bir şekilde belirtilsin ve şiirin tamamı bilinsin diye burada, imla hatalarını düzeltmeden, sayfaların fotoğraları ile birlikte şiirin tamamını olduğu gibi aktarıyorum:

BEN KİMİM ?

Tanıtayım kendimi bir kaç dakika
Tanımıyanlar, benitanısın
Kapalıyı açıp sere sere
Yanlış bilenler utansın.

Kalpaklar giymiş aslanların
 Karanlığı kılıçla aydınlatanların
Başı, ata gem vurmaz yigitlrin
Başı, ben Oğuz’um, ben Oruc’um.

Yürün aslanlarım, yürün ileri
Ben Malazgirt’teyim yürün
İşte Diyojen yanımda serbest
Mertlerin beyi, Alparslanım ben.

Adımız Türk, ufak beylik yakışmaz
Şanımız büyük, büyük devlet olalım;
İşte Söğüt’te filizleniyorum
Yeşeren fidanların beyi, Osmanım ben.

Karışman bana karışmam sonra
Yıldırım gibi düşerim ben
Nigboluda yağız atlar kişneten
Kahramanlar beyi, Yıldırım ım ben

Şehr-i Stanbul derler buraya
Yedi düvel toplansın, koman kâhire
Yeterki askerlerim: "Allah Allah" deye
Fetihimdir İstanbul. Fatihim ben.

Demegogu Allah sevmez, ben de sevmem
Ben nice nicelerinin dize getiren
Çaldıranda, Ridaniye’de, Mekke’de
Müslümanların beyi Yavuz’um ben.

Kanunlardır toplumun ana direği
Zaferidir yiğidin tek emeli
Mohaç’ta, Bu din’de, Viyana’da
Parlıyan kılıçlar başı, Kanuni’yim ben.

Hızır derler şanlı adıma
Akdeniz’dir gölüm, gemimdir evim
Gemi direğiyle altın sayfalar yazan
Denizlerin şahı, Barbaros’um ben.

Yalandır, uyuyor sanıyorlarsa bizi
"Vatan'ın bağrına düşman dayamış hançerini
Yomudur kurtaracak bahtı kara mâderini?"
Hürriyet coşkunu, Namık Kemal’im ben .

Bu millet coşkundur, birleşince
Kan damarda durur mu Vatan gidince?
Atamdan kalmış bu toprak benim
Kormuyorum ellere ben miskincesine?
Haykırırım, doğudan batıya:
"Türkiye bizimdir, bizim kalacaktır."
Dumlu’da, Sakarya’da her yerde
At üstünde, Mustafa Kemal’im ben.

Adımız Türk, dilimiz Türkçe
Parolamız, mertçe erkekçe.
Sörülmeye yoktur tahammülümüz
Adalet lâzımdır, adalet bize.
Soyumuz göz yummamış böylelerine
Biz mi yumacağız nankörcesine?
Kalleşçe vurguna karşıyım ben
Ben, Trablus’ta, ben, Çaldıran’da
Ben; Mohaç’ta at kişneten
Ben; ta ezelden özgürlük şarkılarına alışkın
Türk’üm, Türk’üm, TÜRK’ÜM ben…

                                                                   Ebubekir Pamukçu (1946-1991)

           Ebubekir Pamukçu, Kurtuluş Savaşı (Şiirler), İskender Matbaası, İstanbul, 1970, 56 sayfa



                               Ebubekir Pamukçu'nun bizzat Ülkücü arkadaşlarına yazdığı kitabını tanıtım yazısı.