CİNNETİME ÇEYREK KALA VE GÜNDEM

Beynimdeki tüm duvarlar yıkıldı.

Zincirlerim paramparça bir halde şimdi.

İçime sızan bir öfke var sadece…

Öfkeliyim. Kime mi?

Bilinci çalınmış geleceklere, içi boşaltılmış gündeme, kalpsiz sevgililere, ahmak dostlara, satılık aydınlara, davasız siyasetçilere, anlayacağın herkese, her şeye ve en çok kendime öfkeliyim…

Yazmamı sağlayan şey de sevgi değil artık, bu öfkem sadece.

Kimsesizliğin yaşamı içimde kıvranırken, sen bunu hâlâ görmek istemiyorsun.

Neden?

Kafayı yedim. Kendi ruhumu ısırıyorum.

Sen de ise, tık yok!

Ama şunu bil ki, artık senin de yüzünde ışık yanmıyor dostum!

Sende, yazar ağabey gibi oldun.

Onunda büyülü sözcükleri vardı bir zamanlar, artık yok.

Karanlık duygulara gömülmüş olmuş bir haldesin.

Yetmedi mi bu kadar boğulduğun?

Korkarım alnından öpmeye gelmeyecek kimse.

Cevapsız sorular çoğalıyor kafamda, bilmiyorum…

Yaratıcılığımı kaybetmek üzereyim. Sen ise çoktan kaybetmiş gibisin.

Tamam. Kızma hemen.

Sustum.

Yüzüne söylemek istedim sadece. Arkadan konuşmanın adamlığını beceremem, bilirsin.

Tüh! Düşünmedin bunu ha.

Öyle olsun.

Merak ediyorum; hayatta hiç B planın oldu mu, dostum?

Sıkıştığında kaçmaya tenezzül edeceğin bir B planın. Yok muydu?

Köşene çekilip dinlenmek mi dedin. Canlandıracak mı bu seni?

Rüya mı görüyorum, gözlerim açık ama.

Yok yok, bir puştluk var bu işte. Bir oyun olmalı bu yaptığın.

Zaten her şey bir oyundur, diyen sen değil miydin? Ne çabuk unuttun…

Avare şairler beni sözcükleriyle bağlamaya çalışsalar da;

ben inanmak istemiyorum hiçbir oyuna…

Sen de inanma.

Başımız büyük bir belada. Bunu bil yeter.

Yine mi unuttuk gündemi! Çabuk söyleseydin ya!

Neyse, boş ver gündemi. Eriyip gitti gündem zannettiğin şey.

Kahrından bizde eridik be dostum. Titriyorum, görmüyor musun?

İyi zamanlarda kötü kararlar almama sebep oldu bu gündem, sende titremeye başladın.

Neyin var? Senin fikrin ne?

Sabit. Her zaman ki gibi…

Kaşların çatık yine…

Halinden memnunsun… Emin misin?

Felaket senaryoları kafanda kördüğüm… Çöz gitsin.

Cesur ol, bir defalık da olsa! Korkuyorsun biliyorum, ama…

Ortalıkta kan, gözyaşı ve ihanet var.

Görmüyor musun? Suçlu kim? Mazlum kim?

Söyle şimdi… Susma söyle!

Yalnızız.

Hâlâ korkuyor musun?

Evet. Belki de sen haklısın. Cahiliz, belirsiziz, korkağız hepimiz.

Susuyoruz ağlayarak…

Tecavüz olayı nerden çıktı şimdi. Siirt’teki olay mı?

Hımm… Hatırladım. Kirli bir zihniyetin yansıması...

Örtbas edilen gerçekler var. Evet, haklısın aynen öyle.

Üzüldüm tabi. Mağdur edilmiş kuşların dramını görünce, kim kızmaz ve üzülmez ki?

Kimin eseri bütün bunlar? …

Anayasa değişikliği mi? Hoppala o nerden çıktı şimdi?

Vay be!

Mecliste darbe anayasası değiştirilirken, ikiyüzlülüğün darbesi mi eklendi siyasetin tarihine?

Galiba orda da haklısın; ikiyüzlülük ve darbe yandaşlığının tavan yapmış orada.

Tuhaf. Tehlikeli işler bunlar.

Kim olduklarını buldular mı bari?

Yoksa iktidar bunlar fasa fiso deyip geçti mi?

Evet, son olaydan da haberim var. Bir partinin genel başkanın seks görüntüleri ve istifası.

İzledim bir siteden. Gecenin geç vakti idi. Sitenin ismini unuttum bile.

Sahi, haberi hangi site vermişti?

Görüntüler, iğrençti tabi. Ya gerisi gelir mi? Halk ne diyor bu işe? Halk başka havada ha...

Takmıyorlar mı? Anladım.

Kirli hesaplaşmalar bunlar diyorsun. Aptalları kandırırlar tabi!

Neden yazmıyor kimse bunları?

Yazar ağabey’den hayır yok, umudumu kestim ondan.

Görmüyor musun çok ciddiyim.

Kendileri gibi aptalları kandırmak için yazdıkları kitapları, sözleri,

yazıları ne işimize yaradı ki…

Sıkılma. Öyle bakma bana. Sana neler anlatıyorum, bir bilsen!

Unutma!

Seni ben yarattım, kimse bunu bilmiyor tabi.

Yine de yanlış söylersem, haddimi, küstahlığımı bildir bana.

Aptallara geyik muhabbeti olmayayım.

Şimdi ne yapacağız?

Kocaman bir hiç mi cevabın?

Anlıyorum aslında. Başka çaremiz de yok gibi.

Doğru söylüyorsun; böyle sürüp gidecek…

Dünya dönecek, ırmaklar akacak, ateş yanacak, yalanlar büyüyecek, gençliğin baharında aşklar sönecek, gündem oyalamalarla dolacak, ölümler hiç bitmeyecek…

Yahu; seninle her konuştuğumuzda kırıyor, kırılıyor, hüzünleniyor, öfkeleniyor ve susuyoruz.

Evet. Yeni bir dil gerek! Aşkımızı, gündemimizi anlatacak, düzeltecek yeni bir dil…

Nereden gelecek bu dil? Kim getirecek?

Çirkin leyleklerin kanadından mı düşecek bu dil?

Cinnetim/iz/e çeyrek kala, bekleyebilecek miyiz bunu?

Sahi gündeme ne oldu?

Gündemde en son olarak ne vardı?

Tüh! Yine kaçırdık…

NOT: kendi kendisi ile konuşma cesareti olanların cinneti