ADAY LİSTELERİ

7 Haziran seçim sonuçları Tayyip Erdoğan’ın hoşuna gitmeyince, paldır küldür, “yeniden seçim” sath-ı mailine girdik. Böyle bir konjonktürde, partilerin yeni aday listelerinde büyük çapta değişiklikler yapmaları beklenmezdi. Nitekim fazla bir değişiklik olmadığı anlaşılıyor. Gene de, bazı ilginç durumlar var.

Örneğin HDP Levent Tüzel’i listeden çıkarmış. Seçimden beri, şu kısa süre içinde, 7 Haziran öncesi yapılmış listelerin ne kadar isabetli olduğuna dair bazı “feed- back”ler alındı. Tüzel’in, daha doğrusu EMEP’in bakanlıkla ilgili kararı da bunlardan birisiydi. Dolayısıyla HDP’nin gösterdiği bu tepki de doğru ve haklıdır. Daha ilk adımda, “örgüt içinde örgüt”ün doğurabileceği sakıncalar sergilendi.

CHP’de önemli bir değişiklik galiba yok. Murat Karayalçın’ın niçin listede bulunmadığı gibi sorular varolmakla birlikte, bir politika değişikliğini işaret eden bir değişiklik görünmüyor.

Bu bakımdan MHP’deki durum daha ilginç. Devlet Bahçeli’nin Meral Akşener’in varlığından çok da mutlu olmadığına dair bazı sinyaller gelmişti ama bunun onu listeden çıkarmaya kadar varacağı tahmin edilmiyordu; onun için Akşener’in aday gösterilmemesi bir sürpriz etkisi yarattı. Gerçi bu da bir “politika değişikliği” göstergesi olmasa gerek. Daha çok kişisel bir aykırı düşme durumunu andırıyor; ama bu kişisellik düzeyinde de önemli, Akşener’in bilinen imgesinden ötürü.

Belki en önemli ya da en ilginç değişiklikler, AKP listelerinde göze çarpanları oldu. Bu da normal, çünkü (metazori de olsa) şu anda iktidarda olan ve gelecek seçimden de birinci parti olarak çıkmaya en yakın duran parti o.

AKP’nin bu “üç dönem” kuralından ötürü farklı bir konumu vardı, ne olacağı merak ediliyordu. Demek ki “düşük yapan” 7 Haziran seçimi de bir “dönem” sayıldı ve muharipgazilerden bir kısmı yeniden listelere girdi. Bunu ben olumlu buluyorum: Ali Babacan, Beşir Atalay gibi kişilerin Meclis’te bulunmaları iyi bir şey.

Ve tabii Abdurrahim Boynukalın gibi kişilerin de Meclis’te bulunmamaları iyi bir şey. İyi bir şey de “esbab-ı mücibe”si ne acaba? Her türlü hukuku açıkça ihlal etmiş bir adamı göz göre göre yeniden milletvekili seçtirme riskini almamak mı? Bu geçen süre içinde bu zatın başka bir eylemi görülmediğine göre, gerekçe herhalde Hürriyet’e saldırıda oynadığı rol olmalı. “İyi niyetini takdirle karşılıyoruz, ama biraz dinlen, sakinle,” demek üzere Kongre’de divana seçtirmek ama aday listesinden de çıkarmak.

Tabii AKP içinde ne oluyor, ne bitiyor, bunu bilenlerin sayısı pek az. Bu kişiyi Divan’a seçtiren iradeyle liste dışı bırakan iradenin farklı iradeler olması da mümkün. Tayyip Erdoğan gibi bir figür varken bu parti içine “irade” kelimesine “çoğul eki” takmak kolay değil; gene de büsbütün imkânsız olmamalı.

Muhsin Kızılkaya’nın başına ne gelmiş? Markar Esayan neden iki sıra geriye itilmiş? Osman Can’a ne olmuş? Bunlar bana daha da ilginç geldi? 8 Haziran’dan bu yana bir kabahat işlediklerini görmediğim için ben bu durumdan biraz şaşırdım; ama benim “kabahat” anlayışımla o cenahta karar verenlerin anlayışları (yalnız “kabahat” konusunda değil, akla gelebilecek her konuda) arasında epey bir farklılık olması da çok normal elbette.

AKP’nin kongresinde “özümüze dönelim” mealinde bir özlem dile getirilmişti. Bugünkü koşullar çerçevesinde bu yalın görünen söz de yoruma muhtaç. 2002’de seçim kazanan AKP ülkeyi AB’ye sokmaya kararlı, demokrasiye taraftar, eleştiriye açık ve iyi anlamda duyarlı yapıda bir partiydi. Bu sözle buna mı dönmeyi kastediyorlar şimdi (öyleyse de, bütün bu olanlardan sonra ve Tayyip Erdoğan’ın önderliğinde bunu nasıl yapacaklar gibi çetrefil konulara girmeyelim)? Bir de, Erdoğan’ın kanal yöneticisine dediği, “Bunlardan bize bir şey yok” sözü akla geliyor. Yani, bizimle aynı topraktan, İslâmcılıktan, “Millî Görüş”ten gelmeyenlerden bize hayır gelmez anlayışı. “Öz”, yoksa o mu? Babacan’ın, Atalay’ın vb. listelere girmesi bir yorumu, Kızılkaya’ların, Osman Can’ların açığa alınması öbür yorumu pekiştirir mahiyette.