YOKSUL ÜLKELERE KALKINMA ÖNERİLERİ

Birleşmiş Milletler Ticaret ve Kalkınma Konferansı'nın (UNCTAD) yayımladığı En Az Gelişmiş Ülkeler 2010 raporunda, en az gelişmiş ülkelerin yoksulluk ile kalıcı ve uzun vadeli mücadelede başarılı olabilmeleri için ekonomilerini çeşitlendirmeleri ve modernleştirmeleri gerektiği belirtildi.

UNCTAD tarafından Cenevre'de yayınlanan En Az Gelişmiş Ülkeler 2010 raporunda, söz konusu ülkelerin küresel ekonomik krizi beklenenden daha iyi bir şekilde göğüsledikleri, ancak, ekonomik büyümede henüz istikrarı kaydedemedikleri bildirildi.

Raporda, dünyanın en yoksul 49 ülkesinin katma değer yaratan mallar ve hizmet sektörü üzerinde daha fazla yoğunlaşarak üretim kapasitelerini artırmaları gerektiği, aksi takdirde süreğen yoksulluk döngüsünü kırmalarının zor olacağı ifade edildi.

Son yoksulluk verilerine göre, En Az Gelişmiş Ülkelerde aşırı yoksulluk içinde yaşayan insan sayısının 1980-2007 yılları arasında iki kat artarak 421 milyona ulaştığı görüldü.

En Az Gelişmiş Ülkeler için yeni bir kalkınma yapısının oluşturulmasının gerektiği vurgulanan raporda, küresel ekonomide büyümenin yaşandığı 2002-2007 döneminde En Az Gelişmiş Ülkelerin'in ortalama büyüme oranının yüzde 7 olduğu, ancak, bunun üretim kapasitelerinin artmasından dolayı değil ham madde ihracatının yükselmesinden kaynaklandığının altı çizildi.

Raporda, En Az Gelişmiş Ülkeleri orta vadede zorlu bir dönemin beklediği, düşük yatırım ve mali kaynağın ciddi bir sorun olmayı sürdürdüğü ve ekonomilerinin iyileşmesinin diğer ekonomilerin iyileşmesine bağlı olduğu tespiti yapıldı.

YENİ BİR KALKINMA YAPILANMASI ŞART

Raporda, söz konusu ülkelerin artık eski ekonomik sistem ile devam edemeyecekleri ve yeni bir kalkınma yapılanmasına gitmelerinin gerektiği ifade edilerek, yeni yapının oturacağı temellerin oluşması için öneriler şöyle sıralandı:

''-OECD taahhütleri doğrultusunda ilgili gelişmiş ülkelerin milli gelirlerinin yüzde 0,15 ila 0,20 arasındaki miktarını resmi yardım olarak En Az Gelişmiş Ülkelere transfer etmelerine hız vermeleri, yerel kalkınma stratejilerine ulusal hükümetlerce sahip çıkılması ve yardımların daha yaratıcı şekilde kullanılması,

-Ticari konularda, Doha Round toplantılarında masaya yatırılan ve En Az Gelişmiş Ülkelere gelişmiş ülke pazarlarına kota kısıtlaması veya vergi engeli ile karşılaşmadan ulaşma imkanı sağlayan imtiyazların söz konusu toplantıların sonuca bağlanmasının bir ön koşulu olarak görülmemesi ve hali hazırda ticari yapı içindeki imkanların daha etkili şekilde kullanılması,

-Ham madde fiyatlarındaki dalgalanmalar En Az Gelişmiş Ülkelerin ekonomilerini olumsuz etkileyen bir diğer husus olduğundan, ham madde fiyatlarındaki dalgalanmaların azaltılması için uluslararası önlemlere önem verilmesi ve doğal kaynakların daha iyi yönetiminin sağlanması,

-Teknoloji alanında En Az Gelişmiş Ülkelerde ''yeni bir kalkınma bilgi mimarisinin'' oluşturulması,

-En Az Gelişmiş Ülkelere iklim değişikliğine uyum ve etkilerinin azaltılması alanında gerekli adımları atabilmeleri için mali kaynağın sağlanması ve söz konusu ülkelerin yenilenebilir enerji teknolojilerine erişimleri önündeki engelleri kaldırmak üzere Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesince öngörülen Temiz Kalkınma Mekanizmasına daha kolay katılmalarının sağlanması.''

Raporda, En Az Gelişmiş Ülkelerin hali hazırda yaklaşık 860 milyon olan toplam nüfusunun 2017 yılı itibarıyla 1 milyara ulaşacağı tahmin ediliyor ve söz konusu ülkelerin küresel ekonominin tam bir parçası olması ve yoksullukla sürdürülebilir mücadele için yeni bir yol belirlemeleri gerektiği ifade edildi.

UNCTAD tarafından Cenevre'de yayınlanan En Az Gelişmiş Ülkeler 2010 raporu, Afganistan, Angola, Bangladeş, Benin, Burkina Faso, Burundi, Butan, Çad, Cibuti, Demokratik Kongo Cumhuriyeti, Ekvator Ginesi, Eritre, Etopya, Gambiya, Gine, Guinea-Bissau, Haiti, Kamboçya, Kiribati, Komoros, Laos, Lesotho, Liberya, Madagaskar, Malawi, Maldivler, Mali, Moritanya, Mozambik, Myanmar, Nepal, Niger, Orta Afrika Cumhuriyeti, Ruanda, Samoa, Sao Tome ve Principe, Senegal, Sierra Leone, Solomon Adaları, Somali, Sudan, Tanzanya, Timor-Leste, Togo, Tuvalu, Uganda, Vanuatu, Yemen, Zambiya'yı kapsıyor.