XWEDÎ Lİ ZİMANÊ XWE DERKEVE! / WAYÎRÎYA ZİWANÊ XO BİKE!

21 Şubat Dünya Anadil Günü nedeniyle Hak-Par(Hak ve Özgürlükler Partisi), PAK (Partiya Azadiya Kurdistan), KDP-Bakur, ÖSP, ÇIRA ve Özel Dönüş Hareketi Azc plaza önünde bir basın açıklaması düzenlediler.

Açıklamada Kürtçe’nin kamusal alan dahil her alanda serbestçe kullanılması Kürtçe ile anadilde eğitim verilmesi ve Kürtçe’nin resmi dil olması gerektiğinin doğal bir hak olduğu vurgulandı. 

Açıklamanın tam metni şöyle:

21ê Sibatê roja zimanê zikmakî ye! Xwedî li zimanê xwe derkeve!

Îro roja navnetewî ya zimanê zikmakî ye. Ev roj bi taybetî lihember hemû serdestî, zordarî , asîmîlasyonê, li gelên kuzimanê xwe dane jiyandin û bi xwîn û jiyana xwe ew geşkirine, pîroz be! Qedexekirina zimanê zikmakî û bi darê zorêpêşîlêgirtina wê yek ji metodên klasîk yê mêtingehkaran e. Jibo piştgirîya têkoşer û parastvanên zimanê zikmakî û di qadanavnetewî de balê bikşîne ser pirsê UNESCOyê di 17.11. 1999an de roja 21ê Sibatê wek roja navneteweyî ya zimanêzikmakî diyar kir û di sala 2000î de cara yekem pîroz kir.

Ev roj ji têkoşîna xwendevanên bengalî tê. Gelê bengalî lihember biryara Pakistanê ya ku zimanê Urdu wê take zimanêfermî be, serîhilda, dewleta Pakistanê bi qetlîameke mezin di21ê sibata 1952an ev serîhildan şikand, lê çar sal bi şûn de jîfermîbûna zimanê bengalî qebûl kir.

Li Kurdistanê (bêyî başûrê Kurdistanê) tu statuyeke fermî yazimanê kurdî tune. Li bakurê welatê me heta çend sal berêkesên ku bi kurdî dinivîsîn, pirtûk çap dikirin an dixwendinpêrgî zîndan û îşkenceyê dibûn. Di salên 50yî de kesên ku bikurdî dipeyivîn bi pere dihatin cezakirin. Bi 25 milyon nifûsaxwe li bakurê Kurdistanê hîn jî gelê kurd ji mafê perwerdeyabi zimanê xwe, bê par e.

Dewlet di vê serdemê de hîn jî siyaseta ”yek al, yek gel û yekziman” dimeşîne. Her roja ku derbas dibe, ji xwe re wekqezenceka asîmîlekirinê dihesibîne. Û bi ser de jî bêşerm ûbêperwa qala ”çareserîyê” dike. Perwerdeya bi zimanêzikmakî yek ji mafê sereke yê mirovatîyê ye, lê dewlet hîn jî jime Kurdan re vê yekê pir dibîne û di paketa wan a ”çareserîyê” de jî tuneye.

Gelî hemwelatîyan!

Dewletê ji roja ewil de ji xwe re kirîye armanca sereke da kuzimanê kurdî ji holê rake. Û vê yekê neku bi awayekî dizî,eşkere dimeşîne û dike.

Zimanê me hebûna me ye, maneya miletbûna me ye.Berxwedana herî mezin li hember kolonyalîstan,asîmîlasyonîstan, barbaran parastina zimanê Kurdî ye. Ji bo vêyekê em dikarin li hember kolonyalîstan tekoşîna herî bi wate di malên xwe de bi meşînin,tenê bi zarokên xwe re, bi der û dora xwe re bi Kurdî bipeyivin,Kurdî fêr bibin,fêr bikin, bi Kurdî bixwînin, Kurdî binivîsin, bese. Demame ev kir, bêyî ku em pê bihesin em ê bi Kurdî bifikirin. Wêdemê em ne tenê zimanê xwe xelas dikin her weha em millet û welatê xwe jî rizgar dikin!

21 ê sibate roja ziwanê dayîke ya! Wayîrîya ziwanê xo bike!

Dinya de eyro sey rojê ziwanê dayike ameyo qebûlkerdiş. Eno roj, bîlhesa ayê milletêke vera her bêj zordarî û asîmîlasyonî, bi gunî û ganê xo ya ziwanê xo pawito, ênan rêpîroz bo! Qedexekerdena ziwanê dayike û bi darê zorî ya vernî bide girewtene,metodêko klasik ê dagirkeran o. UNESCO, seba balkêşîya ena mesela û paşgêrîyaxebatkerdoxan û pawitoxanê ziwanê dayike, 17ê Teşrîna 1999 de qerarêk girot û goreyêenê qerarî, 21ê Sibate, dinya de sey rojê ziwanê dayike ame qebûlkerdiş û rojê ziwanêdayike raya yewine, serra 2000î de ame pîroz kerdiş.

Têkoşîna wendoxanê Bengalî bîya sebebê dîyarkerdişê enê rojî. Dewleta Pakîstanî waştke ziwanê Urdûyî biko ziwanê yewek ê resmî, şarê Bengalî eno qerarê qebûl nêkerd ûvera ey sere wedarna. Pakîstanî 21ê Sibata 1952 de, vera şarê Bengalî qetlîamêko girdkerd û hereketê ênan şikna. Labelê badê çehar serran, mecbur mendî ke ziwanê Bengalîsey ziwanêko resmî qebûl bikê.

Eyro roj, bêyî Başûrê Kurdistanî, qet statuyêka resmî ya ziwanê kurdî çinîya. Vakurêwelatê ma de, çend serrî nikayî ra aver, ayê ke bi kurdî binûştê û kitabî çap bikerdê yanzî biwendê, ceza daynê ênan û îşkence bide kerdê. Serranê 1940î de ayê ke bi kurdîqisey bikerdê, ênan rê ceza pereyan ameynê birnayîş. 25 mîlyon kurdê vakurêKurdistanî, hema zî nişênê bi ziwandê xo ya perwerde bibê.

Binya sîyasetê dewlete eno wexte de zî bi fahmê “yew beyraqe, yew şar û yew ziwanî” ya şino. Her rojo ke eno hawa vêreno, sey yew qezencê asîmîlasyonî yeno hesibnayîş.We zî bes nîyo, bi rehetî ya şênê bêşerm û bêperwa bahsê “çareserîye” bikê. Bi ziwanêdayike perwerde bîyayîş, heqê esasî yê însanetî ra yew o. Labelê dewlete ham zî makurdan rê eno heq rewa nêvîna û paketa “çareserî” ya ênan de zî çinî yo.

Hemwelatîyê erciyayey!

Dewlete rojo verên ra meydan ra wedarnayîşê ziwan ê kurdî, xo rê kerdo yew armanca esasî. Û naye zî ne ke bi hawayêko dizdikî bi aşkera kena.

Ziwanê ma bîyayişê ma yo, mana miletbîyayîşê ma yo. Vera asîmîlasyonîst, kolonyalîstû barbaran xoverodayîşo tewr gird, pawitena ziwanê kurdî yo. Seba neye rê, ma şênêvera Kolonyalîstan têkoşîna tewr manîdar keyeyê xo de biramê, domananê xo rey de ûbi dor û norê xo rey de tena bi kurdî qisey bikê; kurdî bimusê û bimûsnê, bi kurdîbiwanê û bi kurdî binûsê, bes o. Wexto ke ma naye bikê, bêyî ke ma pê bihesiyê, ma dobi kurdî bifikrîyê. Ay wext ne ke tena ma ziwanê xo xelas kenê, eynî wext ma millet ûwelatê xo zî xelas kene!