'SABAH PKK'LI GENCİ BEN UYANDIRDIM'

PKK tarafından kaçırıldıktan sonra sivil iradenin tepkisi üzerine 48 saat sonra serbest bırakılan CHPTunceli Milletvekili Hüseyin Aygün , evinde kabul ettiği Radikal’e konuştu. Aygün, Dersim’de başta CHP’liler olmak üzere farklı görüşlerdeki siyasi hareketlerin baskı altında olduğunu ve PKK’nIn kendisi dışındaki hiçbir görüşe tahammül etmediğini söyledi, “ BDP’nin Dersim’de bize uyguladığı politika, kendine 90’lı yıllarda uygulanan şiddet politikasının aynısı” dedi.

O gün nasıl başladı?

Ovacık’ta kahvelerde görüşmeler yapıyordum. Birkaç vatandaşın Dersim 38’le ilgili dilekçelerini yazdım, komisyona başvursunlar diye. İlçede baskı havası vardı. Bir bildiri dağıtılmış, CHP’de siyaset yapmamaya çağırıyordu. İfadeler son derece olumsuzdu.

Neler yazıyordu?

“Bizim dışımda kimse siyaset yapamaz, terk edin.” Bizim belediye başkanımıza ve ilçe başkanımıza dönük de örgütün tehdidi var. İstifa edeceksiniz diye baskı uyguluyor. Oradaki arkadaşlar da PKK’nın Ovacık’ta baskı kurduğunu, istediğini götürüp günlerce dağda tuttuğunu söyledi. Ben de izleniyormuşum.

Bunu fark etmediniz mi?

Yo hayır. Plakamız üzerine durdurulduk. Bekliyordum, geç kalmış bir uygulamaydı. BDP ve PKK uzun zamandır Dersim üzerinde yoğun baskı uyguluyor. Dersim’de hem uzun yıllardır faaliyet yürütüyor hem de tutunamıyor. Şimdi Dersim’e dair ezberi yanlış bir ezber. Dersim’de tek bir kimliği, Kürt milliyetçiliğini yöneltiyor. Alevilik ağırlıklı kimliği dikkate almıyor. Festivallerde bunu görüyoruz, belediye hizmetlerinde görüyoruz, sol partilere yönelik sekterliğinde görüyoruz. Seçim döneminde üzerimde özel baskı uyguladılar, kara propaganda yaptılar. CHP’de yer alanların hain olduğu yönünde. Oysa demokrasiler seçmen endekslidir. Öyle yapmıyorlar, halkı suçlayan bir tavır aldılar.
Dersim 38 tartışması başlatmamla biraz hız kesti. Bu defa aslında CHP’li değil, BDP’li olduğumu ilan eden başka saldırı dalgası başladı. Sertçe eleştirmek zorunda kaldım. “Seçimleri BDP ve PKK terörü altında tamamladık” diye demeç verdim. Ama Dersim tartışması açmış, tutuklu öğrencilere sahip çıkmış, Uludere komisyonunda Heron görüntülerini izleyip devletin ne kadar korkunç bir katliama imza attığını açık açık söylemiş biri olarak bu eylemi beklemiyordum. Çünkü muazzam bir halk desteği var. Diyarbakır’da, Batman’da, Uludere’de muazzam karşılandım. Dediler ki, hoş geldiniz. Hüseyin Aygün sen ayrı hoş geldin.

Ve sizi Ovacık’tan dönerken yolda durdurdular.

Birkaç defa itiraz ettim, bu davranışın Dersim halkına, onların ideallerine zarar verdiğini söyledim. Silahlarını indirdiler. “ Hüseyin Aygün’e silah çekmeyiz” dediler. “Sohbet etmek istiyoruz” dediler. Böyle de olsa bunun bir baskı olduğunu söyledim. Sonra yürümeye başladık, altı yedi saat. Benim anladığım merkezin çok haberi yoktu. Şaşırdılar. Başka bir gücün yapıp yapmadığını sordular.

Altı saat nereye yürüdünüz, Biliyor muydunuz oraları?

Tabii, biliyorum. Oralarda keşfe gittim, yakılan yıkılan köylerin zarar tespit çalışmalarına gittim. Fakat karanlıkta bir süre sonra seçilemez oldu. Göremeyeceğim bir yol haline geldi. Altı yedi saat sonra yoğun bir kaynağın çıktığı, ağaçların üzerini bir çatı gibi örttüğü dar bir geçide gittik. İki kişiydiler. Biri asıl militanların olduğu bölgeye gitti. Bulamadı ve dönemedi. İki kişi kaldık. Yanımda kalan arkadaş çok gençti ve yorgundu; hemen uyudu, ben uyumadım. Ben bekledim, o hemen uykuya daldı. Sabah ben onu uyandırdım.

Kimdi, kaç yaşındaydı?

Anladığım kadarıyla Alevi kökenli bir çocuktu. 25 yaşlarında… Dağa çıktığı için, yıllarını dağda geçirdiği için memnun değildi. Geri dönmek istediğini, bu savaşın bitmesini gerektiğini, ölmenin ve öldürmenin çözüm olmadığını bildiklerini söylüyordu. Genç yaşına rağmen çok olgun cümleler kurdu. O çocuğu da oraya çıkaran, Kürt sorununun 100 yıldır çözülememiş olması.

Ne konuştunuz?

Çok konuştuk, 48 sat boyunca… Ben uzun konuştum. Genç çocuklardı, dinliyorlardı. Benim kitaplarımı okumuşlar. Beğeniyorlarmış Dersim’le ilgili kitaplarımı.Benim anladığım, ilk aldıkları anda ülke çapındaki tepkilere kadar, kafalarında başka bir şey vardı. Soruşturma, baskı yapma, bazı talepler dayatma. Fakat tepkilerden sonra fikirlerinin değiştiğini, hemen bırakıp kurtulmak istediklerini hissettim.

Kamuoyundaki tepkiyi fark ettiniz mi?

Radyo açtılar mesela. Başbakanın, ana muhalefetin, Alevi örgütlerinin, kurumların açıklamaları peş peşe okununca şok oldular. Biz ne yaptık, ülke ayağa kalktı…

İki kişi miydiniz?

Sonra 3-4 kişi daha geldi. Onlar da “Ateşkes istiyoruz, kan dökülmesin, dağlardan inmek istiyoruz” dediler. Savaşı dayatan kimse yoktu.

Sadece sohbet için mi kaçırmışlar?

Başta, CHP’den ayrılıp bağımsız olmam yönünde baskı uygulayacakları izlenimine kapıldım. “İyi birisiniz, CHP’de siyaset yapmayın” dediler. Ben de CHP’de olmaktan onur duyuyorum dedim.