KARTON KUTUDA 25 YILLIK YAŞAM MÜCADELESİ

Şanlıurfa'nın Hilvan ilçesinde 1949 yılında dünyaya gelen Nesih Rağbetli, anne ve babasını genç yaşında yitirince kardeşiyle yaşam mücadelesi vermeye başladı. Ekonomik durumları iyi olmayan Rağbetli, 25 yıl önce ağabeyini de kaybetti.

Kimsesiz kalan Rağbetli, Şanlıurfa'da geçinemeyince Türkiye'yi il il dolaşmaya başladı. Erzurum, Gaziantep, Mersin ve Adana'ya giderek yaşam mücadelesi veren Rağbetli, bu illerde karton kutulardan yaptığı 1 metrelik alanı kapsayan evinde yaşamaya başladı.

Gaziantep'ten 3 yıl önce kendi mobileti ile Adana'ya gelen Rağbetli, burada da karton kutudan yaptığı evde yaşam mücadelesi veriyor. Buzdolabı kutusuna benzeyen evinde yatacağı bir kaç tane battaniyesi ve kıyafetleri bulunan Nesih Rağbetli, yemeğini kartondan evinin karşısına kurduğu ocakta pişiriyor.

"HAYATTA KİMSEM YOK AMA BEN MUTLUYUM"

Hayatta birinci derecede akrabası olmadığını, küçük yaşta anne babası ve ağabeyini kaybedince ekonomik nedenlerden dolayı evlenemediğini bu nedenle eşi ve çocukları da olmadığını belirten Rağbetli, "Benim kimim kimsem yok. 25 yıldır il il gezerek kepenk yağlayarak geçimimi sağlıyorum. Yağlama karşılığında ne verirlerse alıyorum. Gittiğim illerde de kartondan evimde yaşıyorum. Ama Allah'a çok şükür çok mutluyum. Benim kaderim böyleymiş ne yapayım" dedi.

Banyo ve yemek ihtiyacını da 1 metrelik alana kurduğu karton evinde giderdiğini anlatan Rağbetli oruç tuttuğunu belirterek şunları söyledi:

"Oruç tutmadan önce kazandığım 3-5 kuruş para ile dışarıda yemek yiyordum ama şimdi yemeğimi kendim yapıyorum. Kendime karton evimin karşısına ocak yaptım orada yemek pişiriyorum. Önceleri tüpüm vardı ama benim olmadığım bir zaman tüpü almışlar. Benimde tüp alacak param olmadığı için kendime ocak yaptım. Çevreden odun toplayıp ateş yapıp çay demliyorum. Banyo ihtiyacımı da yine burada gideriyorum. Kartonun üzerine naylon çekiyorum ondan sonra banyomu yapıyorum. Çamaşırımı da kendim yıkıyorum, Hayatım çokzor ama kısmet."

60 yılda bir kez hastalandığını vücudunun sağlam olduğunu, gözlerinin de gördüğünü bu nedenle kimseden yardım istemeden ayakta durduğunu anlatan Rağbetli, "Allah'a şükür, elim ve ayağım tutuyor. Tuttuğu sürece de çalışmaya devam edeceğim. Ben hayattan fazla bir şey istemiyorum. Onun içinde kazandığım para bana yetiyor. Kimseye ihtiyacım yok" diye  konuştu.

                                                                                                                                        Nesih Rağbetli çevreden gelen mahalle sakinlerinin para vererek yardım taleplerini de geri çevirdi. İş yapmadan para alamayacağını bu durumun kendisini zorda bıraktığını belirten Rağbetli, "Ben dilenci değilim. Allah'a şükür benim bana yetecek param var. Ben bunu ancak bir iş yaparsam onun karşılığında alırım" dedi.