HADİ ULUENGİN YAZDI: KÜRDİSTAN PARANOYASI!

SON Suriye gelişmeleriyle birlikte “Kürdistan paranoyamız” tekrar nüksetti.

Arazın cinnet boyutunu sergilemesi açısından da aşağıdaki olayı hiç unutamıyorum:

Vukuatın kaç yıl önce gerçekleştiğini tam çıkartamayacağım ama İran’la süregiden ilişkilerde öyle limoni bir durum yoktu. Alışıldık minvalde ve zikzaklı çizgide ilerliyordu.

Fakat bu devlet havayollarına ait bir uçak Yeşilköy’e indi ki ânında kıyametler koptu.

Bir yandan cazgır medya “molla provokasyonu” (!) diye çığlık atmaya, diğer yandan da o zamanki hükümet hop oturup hop kalkmaya başladı. Haniyse kılıçlar kınından çekilecek!

SIKI durun, çünkü söz konusu uçak “Kürdistan” adını taşıyordu!

Taşır ya! Tahran’ın keyfinin kâhyası ve Acem coğrafyasının harita mühendisi misin?

Madem sözkonusu ülkedeki vilayetlerden birisi resmen “Kürdistan” diye anılıyor ve madem zaten sen de kendi THY birimlerine şu veya bu ilin ismini veriyorsun, o da istediği tayyareyi istediği alâmet-i farikayla uçurmakta sonuna kadar serbest ve özgürdür!

Altına imza attığın “Uluslararası Sivil Havacılık Sözleşmesi” de falanca adla vaftiz edilmiş uçak filanca devletin havaalanlarına inemez diye bir kural getirmez. Getiremez.

Oysa “Kürdistan paranoyası” bizde tımarhanelik raddeye ulaştığı için yukarıdaki olay tam bir traji-komik sahne oldu. Cihan-ı âlem hâlimize güleceğini mi, ağlayacağını mı şaşırdı.

Nitekim de böyle bir cinnet krizini Makedonya konusunda bir tek Yunanistan yaşadı.

KÜRDİSTAN bir etno-sosyal coğrafyanın adıdır. Her zaman da böyle olmuştur.

Etno-sosyal derken tabii ki modern siyasi sınırlardan bahsetmiyorum.

Küredeki pek çok bölgenin ora insanlarına verilen isimle anılmasını kastediyorum.

Meselâ Belucistan, Galya veya Sitirya… Kelime sonlarına gelen ve Batı dillerinde “ia-ya”, Doğu lisanlarında ise “tan” yer takısıyla belirtilen böylesine mıntıkalar saymakla bitmez.

İşte Kürdistan da sözkonusu kategoriye dâhildir.

Zaten, kelimenin tabu olduğu Türkiye’de değil ama herhangi bir ülkede basılmış aynı tür sosyal coğrafya haritalarından birisini şöyle gelişigüzel açsanız hep aynı isme rastlarsınız.

Kaldı ki o sıra henüz “suç” (!) ve “günah” (!) addedilmediği için ilk TBMM’deki bir dizi Şark temsilcinin “Kürdistan mebusu” diye zikredildiği nasıl unutulur ve gizlenebilir?

ÖTE yandan, velev ki etnik yekparelik arzetsinler, o sonu “ya” ve “tan” takılı bölgelerin ne illâ ulus-devlete dönüşeceğine, ne de illâ dönüşmeyeceğine dair bir kural vardır.

Tesadüfler dâhil, devasa bir kaos olan tarihte her iki durumu da sayısız faktör belirler.

Galiçya, Dağıstan veya Silezya ulus-devlet değildir. Olmaları ihtimali de çok zayıftır.

Fakat Makedonya yahut Kırgızistan nihayetinde aynı modern sıfatı edinebilmişlerdir.

Ve bu olgu Kürdistan için de geçerlidir! İbre yukarı çıksa bile sözkonusu coğrafyada mutlaka ulus-devlet inşa edileceğine dair bir kehanette bulunmak müneccimbaşılık olur.

KALDI ki Kürtler devlet kurdu veya kurmadı, ne fark eder? Tarihten inen ve Türkiye hariç her yerde kabul gören Kürdistan adı öyle kalacaktır. Bundan böyle hiç değişmeyecektir.

İster İran Yeşilköy’e uçak indirdi diye histeri krizi geçirin; ister PKK Suriye cihetinde denetimi ele aldı diye paniğe kapılın; isterseniz de sıfatı telaffuz etmemek için “Kuzey Irak Otonom Bölgesi” gibi lâf cambazlıklarına kalkışın, gerçekler inatçıdır ve bir Kürdistan vardır!

Ruhi paranoyaların tedavisinde ise iki temel yöntem vardır.

Ya gönül rızasıyla psikiyatra gider ve travmadan arınmak için irade beyan edersiniz.

Ya da saplantılı arazı aşacağınız ümidiyle size metazori elektro-şok darbesi uygulanır.

Umalım ki Kürdistan paranoyasından kurtulmamız için bu son çare gündeme gelmez!