BEN BİR ERBAKANCI İDİM

BEN gençliğimde kendimi “Son tahlilde Refah Partili” sayardım. Erbakan Hoca’ya da “itaatim” olmasa da en azından “saygım” vardı.

Durun, durun!

Saadet Partisi’ndeki son gelişmelere, Erbakan’ın son çıkışına, “Çakma küçük prens” Fatih Erbakan’ın yaptığı “Babamın partisi değil mi? Ya itaat edersin ya da çeker gidersin” türü laflara bakıp da “Sen nasıl barındın bu adamların içinde” demeyin.

Vallahi de, billahi de...

Eskiden böyle değildi bu işler, bu adet yeni çıktı.

---------

Neden böyle oldu? Neden daha geriye gidildi? Ve nereden çıktı şu “Ya itaat et / ya da çek git” sakilliği?

Cevaplarım şunlardır:

 BİR: İslami kesimde bağımsız, bağlantısız aydın duruşu sergileyen kalmadı.

 İKİ: AK Parti bölünmesinin ortaya çıkardığı travma, Saadet Partisi’nin ak saçlılarını herkese karşı “itimatsız” hale getirdi.

ÜÇ: 80 küsur yaşındaki Erbakan Hoca, işin peşini biraz da başındaki para cezası belası nedeniyle bırakmıyor. Bu cezayı siyasileştirmek istediği için partideki kontrolü sürdürmek istiyor.

 DÖRT: Saadet Partisi’nin geçerli tek ideolojisi “Vefa duygusu” oldu çıktı. Erbakan’a sadakat gösterdikleri oranda davaya hizmet ettiklerine inananlar var partide. Erbakan onlara güveniyor.

 BEŞ: Eskiden “Kişiye sadakat olmaz, davaya olur” denildiğinde bunun bir karşılığı olurdu. “Vefa duygusu” bunu da aldı götürdü.

 ALTI: Fatih’in yaşı tutsaydı ve bugün Numan Kurtulmuş’a karşı yaptığını eskiden parti içinden bir başkasına yapsaydı, buna İslami kesim içinde kimse rıza göstermezdi. En sert tepki ortaya konurdu. Oysa şimdi derin bir sessizlik var. Çünkü Erbakan Hoca, “Parti isterse küçülsün, yeter ki kontrol bende kalsın” noktasında.